کی گفته ما آدمهای خوبی هستیم؟!
از خوبی به اندازه زمین تا ماه فاصله داریم!
کی گفت دلهای گندیده ما پاک و ساده است؟!
بوی گند و گه این تفاله مغز آدمیزاد را میسوزاند!
تمثالی بی رنگ و رو، به قامت هیولایی ساخته ایم از خوبیهایی که کیسه مان را پر نگه دارد!
از تمجید دیگران، تعارفات خذعبلی که هیچ قرینی در واقعیت ندارند!
باور کنیم که خدا ما را میشناسد که دندان نیشمان کوتاه است و بی مصرف در دریدن!
شاید نیازی نیست اصلن! بدتر از هر درنده ای میدریم و اساسن به این زنده ایم!
باور کنیم که انسان ته نشین تمام تاریکیهاست...