عمری دگر بباید...

این روزها مدام سعی دارم با برنامه ریزی دقیق و موشکافانه و مصرف کمتر انرژی شبانه روزم رو طولانی تر کنم! اما نمیشه!

درحالی که هوس دونستن و فهمیدن بیشتر تمامه ذهنم رو پر کرده، به این فکر میکنم که ای کاش بتونم خالی بشم از تمام این وسوسه ها، از تمام آرزوها و تمام دانش لاینفعی که منو به کشاکشی ناخوش میندازه!

فیلم های کوروساوا رو میبینم و کتابی هم با همین عنوان (اسم کارگردان) میخونم. کتاب و فیلم ها رو از یکی از همکارا گرفتم. و به این فکر میکنم که چقدر زیبا و واضح انسان بیمار و انسان سالم رو در فیلمهاش به تصویر میکشه! چقدر قهرمانهای داستانهاش ساده و زیبا زندگی میکنن و چقدر برای ما سخته به اون سادگی و زیبایی نزدیک بشیم.