این روزها چشم که باز میکنم کابوس میبینم.
عقلی را دیدم که پر بود از حسد...
خیلی عجیبه که فاصله خیر و شر اینقدر کمه!
چقدر از فریادهای حق طلبانه مون از سر حسادته؟
چقدر از اندیشه های خیرخواهانه مون مصداق بداندیشیه؟
چقدر از زندگیمون رنگ و بوی مرگ داره؟!