بیماریهای خود را انکار میکنم و به چرک نشستن زخمهایمان را جشن میگیریم.
اینجا غریب جایی است...
طوفانم به ساحلی آورده که آرام و قرار ندارد و موج ها آزمندانه مرا به میانه طوفان باز می خوانند...
تفاوت ها را نمیپذیریم یا سخت میپذیریم،
و این از دردهای مضمن آدمیزاد است،
وگرنه تو آنچنان که هستی بهترینی!